آموزش گام به گام نقاشی ساختمان (قسمت پنجم نقاشی دیوارهای داخلی)

 

نقاشی دیوارهای داخلی

 

در مجموعه مقالات «آموزش گام به گام نقاشی ساختمان» شرکت رنگ سازی آیسافام اطلاعاتی را در اختیار خواننده قرار می دهد تا به کمک آن ها بتوانند به صورت گام به گام، مراحل لازم برای داشتن یک نقاشی موفق را سپری کند. در پنجمین مقاله از این سری مقالات، اقدامات لازم برای نقاشی دیوارهای داخلی شرح داده می شود.

نقاشی یک روش عالی برای ایجاد فضای تازه در یک اتاق است و در بناهایی تازه ساز و یا بناهایی قدیمی می تواند به بهترین شکل در تغییر فضا مناسب باشد. این روش ساده ترین و ارزان ترین روش برای انجام تغییرات است. حتی اگر فرد برای اولین بار اقدام به نقاشی یک اتاق کند، با در اختیار داشتن اطلاعاتی که در ادامه آورده می شود، می تواند یک پروژه موفق و با کیفیت را سپری کند.

 

مرحله اول:

برای شروع نقاشی، ابتدا باید آماده سازی های لازم را انجام داد. اطلاعات مربوط به این زمینه در اولین دوره از مجموعه مقالات « آموزش گام به گام نقاشی ساختمان» آورده شده است. اما به طور خلاصه می توان گفت که این کار را باید با تخلیه اتاق و تمیز کردن و سنباده زدن دیوارها شروع کرد.

 

 

هم چنین اگر دیوارها با کاغذ دیواری پوشانده شده اند، ابتدا باید آن ها را جدا کرد تا رنگ تازه به خوبی روی سطح قرار بگیرد. از آن جایی که این اقدامات پیچیده و حساس هستند، توصیه می شود برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه مقاله «آموزش گام به گام نقاشی ساختمان(قسمت دوم جدا سازی کاغذ دیواری)» مطالعه شود.

مرحله دوم:

در اختیار داشتن ابزار مناسب در بهبود کیفیت یک پروژه نقاشی بسیار موثر است. از این رو نحوه انتخاب قلم مو و غلطک مناسب نیز در مقالات «راهنمای جامع انتخاب و استفاده از قلم مو نقاشی ساختمان» و «راهنمای جامع استفاده از غلطک رنگ برای نقاشی ساختمان» آورده شده است.

 

 

مرحله سوم:

تخمین میزان رنگ مورد نیاز برای فضای مورد نظر کار نقاشی را ساده تر می کند. توضیحات مربوط به این مورد، به همراه توصیه هایی برای انتخاب طیف رنگی مناسب، نیز در مقاله «آموزش گام به گام نقاشی ساختمان (قسمت چهارم انتخاب رنگ) » شرح داده شده اند.

 

 

مرحله چهارم:

در اولین مرحله باید رنگ مورد نظر را انتخاب کرد که رنگ اکریلیک، پلاستیک و یا روغنی باشد. این رنگ ها مخصوص فضای داخلی طراحی شده اند و هر کدام ویژگی هایی دارند که بنا به سلیقه مصرف کننده انتخاب می‌ شوند. از سوی دیگر، رنگ های بیرونی از ترکیبات شیمیایی تشکیل می شوند که بتوانند در برابر شرایط جوی مختلف ماندگاری خود را حفظ کنند، و درنتیجه مناسب فضاهای داخلی نیستند. بنابراین هنگام انجام نقاشی های داخلی باید از رنگ های مناسب این فضا استفاده کرد. از این رو انواع رنگ های داخلی به طور کامل در مقالات «رنگ اکریلیک چیست؟ تمام مزایا، معایب، قیمت و خرید آن»، « رنگ پلاستیک چیست و 5 نمونه از کاربردهای آن روی سطوح مختلف» و «رنگ روغنی چیست (معرفی،آموزش پیاده سازی و 8 روش پاک کردن آن از روی سطوح و پوست)» توضیح داده شده اند و توصیه می شود که مصرف کنندگان برای کسب اطلاعات بیشتر به آن ها مراجعه نمایند. (برای آگاهی از انواع رنگ های تولید شرکت اطلس فام یاسین،می توانید در زمینه رنگ های پایه آب به سایت آیسافام و در زمینه رنگ های پایه حلال به سایت روزبه مراجعه فرمایید.)

اما به طور خلاصه می توان این سه رنگ را به صورت زیر معرفی کرد.

رنگ های اکریلیک در دسته رنگ های مبتنی بر آب قرار دارند و می توانند به صورت براق،نیمه براق و مات مورد استفاده قرار گیرند. استفاده از رنگ های اکریلیک روی سطوح مختلف امکان پذیر است. رنگ های آکریلیک به دلیل سبکی و مقاومت در برابر آب و هوا یکی از بادوام ترین رنگ ها برای کاربردهای بیرونی هستند. این رنگ ها مزایایی دارند که آن ها را در صدر انتخاب نقاشان برای سطوح داخلی و خارجی قرار می دهد که از میان آن ها می توان به پوشش عالی، مقاومت در برابر آب و محافظت از سازه در برابر رطوبت، قابلیت تبخیر و خروج آب، مقاومت در برابر شرایط آب و هوایی، چسبندگی بالا، قابلیت شستشوی آسان و نتایج زیبایی شناختی اشاره نمود.

رنگ پلاستیک رنگی با ایمنی بالا است که برای سلامتی انسان و محیط زیست خطری ندارند. بازه زمانی لازم برای خشک شدن این رنگ ها کوتاه است. بنابراین در صورتی که نقاشی یک فضا نیاز به سرعت عمل بالایی داشته باشد، بهتر است از رنگ  پلاستیک استفاده شود. با توجه به این ویژگی می توان چند لایه رنگ را در یک روز روی دیوار پیاده کرد. این رنگ ها بوی کمی دارند و تمیز کردن آن ها ساده است، به همین دلیل این رنگ ها برای دیوارهای داخلی بسیار مناسبند.

رنگ های روغنی بسیار بادوام و مقاوم در برابر رطوبت هستند و به اندازه کافی سخت هستند تا بتوانند در برابر فرسودگی روزانه مقاومت کنند. از رنگ های روغنی به طور گسترده برای مناطقی که در خانه پر رفت و آمد هستند مانند راهروها و اتاق بازی برای کودکان استفاده می شود. از سوی دیگر سطوح رنگ های روغنی به راحتی لکه دار نمی شوند و در برابر محو شدن در طول زمان مقاومت می کنند. در حقیقت درخشش این رنگ یکنواختی خود را در مدت زمان طولانی حفظ می کند. علاوه بر این از آن جا که این رنگ ها قابلیت پوشانندگی بالایی دارند امروزه نیز از رنگ های پر مصرف محسوب می شوند.

مرحله پنجم:

پیش از شروع نقاشی باید درها و پنجره ها برای داشتن تهویه مناسب باز شوند. گازهای ساطع شده از رنگ ها هنگام نقاشی ممکن است خطرناک باشند، بنابراین مهم است که در یک فضا با تهویه مناسب کار نقاشی صورت بگیرد. هم چنین در صورت داشتن یک فن مناسب می توان آن را نیز روشن کرد. متأسفانه با باز شدن پنجره ها و درها خطر نشستن آلودگی، گرد و غبار ، گرده ها و حشرات روی رنگ افزایش پیدا می کند. بنابراین بهتر است در صورت امکان، فقط پنجره هایی باز شوند که با توری یا یک پارچه نازک پوشانده شده اند.

 

 

از آن جایی که گازهای ناشی از رنگ در زمان نقاشی به طور بالقوه می تواند باعث سرگیجه، سردرد، تنگی نفس و حالت تهوع شود، در صورت مشاهده هر یک از این موارد، باید به محلی با هوای تازه رفت و تهویه موجود در اتاق را نیز دو برابر کرد.

مرحله ششم:

در این مرحله باید یک یا دو لایه رنگ آستری، روی دیوار پیاده کرد. از آستر زمانی استفاده می شود که دیوارها بدون رنگ باشند و یا زمانی که قرار است دیوار ها از رنگ خیلی تیره به رنگ خیلی روشن تبدیل شوند. هم چنین اگر روی دیوارها عیوبی وجود داشته باشد که با بتونه اصلاح شده اند، با استفاده از یک لایه آستر رنگ نهایی با کیفیت تر و یک دست تر خواهد شد.

 

 

در ابتدا باید با یک قلم موی زاویه دار لایه آستری را اطراف حاشیه های دیوار، در، پنجره و سقف پیاده کرد. بهتر است برای این کار از قلم موی 5/2 اینچی استفاده شود. این کار نقاشی با غلطک را بسیار ساده تر می کند، زیرا با این کار نیازی به پوشاندن در، پنجره، قرنیز و غیره نخواهد بود. سپس باید با استفاده از قلم مو و یا غلتک لایه آستری را پیاده کرد.

سپس باید زمانی را برای خشک شدن آستر در نظر گرفت و در صورت لزوم از لایه دوم آستر استفاده کرد. برای به دست آوردن پوشش کامل ممکن است به دو لایه آستر نیاز باشد. برای تشخیص این موضوع ابتدا باید طبق دستورالعمل های ثبت شده روی بسته بندی رنگ آستری، تا خشک شدن کامل آن صبر کرد. در صورتی که پس از خشک شدن رنگ زیر آستر قابل تشخیص باشد، باید از لایه دوم استفاده کرد. در غیر این صورت نیازی به انجام این کار نیست.

 

 

مرحله هفتم:

در این مرحله و قبل از رنگ آمیزی دیوارها، باید لایه آستری کاملا سنباده زد. هنگامی که تمام لایه های آستر به طور کامل خشک شدند، باید با کاغذ سنباده 220 گرمی سطح آن را سنباده زد. در این مرحله نباید با سنباده زدن زیاد تمام مراحل قبلی را از بین برد، بلکه تنها با ایجاد یک لایه زبر روی آستر باید به چسبیدن رنگ به لایه آستر کمک کرد.  با این کار رنگ نهایی کیفیت بالاتری خواهید داشت.

مرحله هشتم:

برای شروع نقاشی اصلی دیوارها، ابتدا باید قوطی رنگ را باز کرده و رنگ را هم زد. رنگ در اثر بی استفاده و بی حرکت ماندن ته نشین می شود، که منجر به تمرکز رنگ در قسمت پایین قوطی می گردد. برای جلوگیری از به کار بردن نامتوازن رنگ، به محض باز کردن قوطی، باید آن را با یک چوب به خوبی مخلوط کرد. حتی می توان در ابتدا قوطی رنگ را به شدت تکان داده و سپس در آن را با استفاده از بازکننده قوطی رنگ یا پیچ گوشتی تخت باز کرد.

اگر پروژه نقاشی مربوط به یک اتاق یا فضای بزرگ باشد، می توان چندین قوطی رنگ را در یک سطل بزرگ ترکیب کرد و سپس با یک صفحه در آن را پوشاند.

اما به طور کلی باید توجه داشت که در قوطی رنگ باید با دقت باز شود تا از ایجاد آلودگی های بعدی جلوگیری به عمل آید. خوشبختانه با استفاده از ابزار مناسب می توان به راحتی این کار را انجام داد. این ابزار می تواند یک درب باز کن، پیچ گوشتی بزرگ یا کاردک بتونه باشد که طرز استفاده از آن ها در ادامه توضیح داده می شود.

روش باز کردن در قوطی رنگ:

یکی از ساده ترین راه ها برای باز کردن در قوطی رنگ این است که ابزار مناسب این کار را از فروشگاه رنگ تهیه کرد. در بازکننده های رنگ، نوکی خمیده و کوچک دارند که به راحتی زیر لبه قوطی قرار می گیرند تا بتوان آن را به راحتی بلند کرد.

 

 

اما اگر در بازکن قوطی رنگ در دسترس نباشد، می توان از یک پیچ گوشتی تخت استفاده کرد. اگر چه در بازکن قوطی رنگ بهترین روش برای باز کردن آن است، اما اگر از پیچ گوشتی نیز به درستی استفاده شود، در مراحل بعدی مشکلی پیش نخواهد آمد. باید مراقب بود که هنگام استفاده از پیچ گوشتی فشار زیادی به درپوش وارد نشود، در غیر این صورت ممکن است تغییر شکل دهد. برای دریافت بهترین نتیجه، می توان از یک پیچ گوشتی با نوک تقریبا بزرگ (2/1-4/1 اینچ) استفاده کرد. اگر از پیچ گوشتی کوچکتر استفاده شود، هنگام باز شدن قوطی ممکن است فشار زیادی به لبه قوطی وارد کند و باعث تغییر شکل آن شود. اگر در قوطی تغییر شکل دهد، در گام های بعدی، باز و بسته کردن مجدد آن مشکل  و با  سختی همراه خواهد بود.

 

در صورت در اختیار نداشتن در بازکن قوطی، می توان از کاردک بتونه 1–2 اینچی نیز استفاده کرد. این ابزار نیز به خوبی دو وسیله قبل می تواند به باز کردن در قوطی رنگ کمک کند و به خوبی کار می کنند. برای استفاده از این وسیله بهتر است از قسمت کناری آن که سطح بزرگ تر و محکم تری دارد، استفاده شود.

 

 

پس از انتخاب یکی از ابزارهای فوق باید نوک آن را زیر لبه در قرار داد تا به راحتی در جای خود سفت شود و به درستی سر جای خود قرار گیرد.

البته اگر از پیچ گوشتی یا کاردک بتونه استفاده شود، کناره ابزار برای به دست آوردن قدرت بیشتر انتخاب بهتری است. سپس باید دسته ابزار را فشار داد تا در قوطی رنگ باز شود. پس از قرار دادن ابزار در زیر در، باید از نیروی متوسطی بر روی دسته استفاده کرد تا بدون ایجاد آسیب در آن، بتوان در قوطی را باز کرد. اما اگر در با یک حرکت از قوطی جدا نشود، می توان ابزار را تغییر داده و مجددا این مراحل را امتحان کرد.

 

 

برای حفظ شکل در، می توان در هر یک از حرکات فوق کمی از در قوطی رنگ را باز کرد و با یک حرکت پی در پی، آن را به طور کامل جدا نمود. برای این کار، می توان ابزار مورد نظر را زیر در قرار داد و هر بار به آرامی بین دو تا سه سانتی متر از آن را جدا کرد. باید این کار را در سرتاسر در انجام داده و در نهایت آن را باز کرد. این کار از تغییر شکل و خم شدن در جلوگیری می کند. معمولا اگر در از یک طرف برداشته شود، خم می شود و اگر در حالت صاف خود را از دست بدهد، دوباره قرار دادن آن در سر جای خود کار سختی خواهد بود.

حتی این روش برای باز کردن در یک قوطی قدیمی رنگ نیز توصیه می شود، زیرا ممکن است لبه ها زنگ زده باشند. با انجام این روش علاوه بر حفظ شکل در، از ریختن زنگ زدگی ها به داخل رنگ جلوگیری به عمل می آید.

 

 

پس از انجام مراحل فوق می توان به راحتی و با دست درپوش را برداشت. هنگامی که کل درپوش جدا شده باشد، باید آن را روی سطح صافی قرار داد به طوری که قسمت رنگی آن به سمت بالا باشد. به این ترتیب ، پس از پایان نقاشی، می توان به راحتی در را برداشته و سر جای خود قرار داد.

نکته دیگری که باید به آن توجه داشت این است که اگر در پایان روز کاری، رنگ موجود در قوطی تمام نشود باید بتوان از آن به خوبی محافظت کرد تا برای روز بعدی از هر گونه آسیبی در امان باشد. برای انجام این کار نیز باید نکاتی را به صورت زیر در نظر گرفت. در ابتدا باید لبه قوطی را با قلم مو پاک کرد تا رنگ اضافی آن پاک شود. به عبارت دیگر پس از پایان یک روز کاری باید نوک قلم مو را روی لبه قوطی نگه داشت و آن را به صورت دایره دور آن حرکت داد. سپس باید با نوک قلم مو رنگ های موجود روی در قوطی را نیز پاک کرد زیرا این کار از بازگشت رنگ روی در به داخل قوطی و خشک شدن آن جلوگیری می کند. به این ترتیب در نیز با رنگ چسبناک نمی شود. در صورتی که برای نقاشی دیوارها از غلطک استفاده شده باشد، می توان این کار را با یک پارچه یا مسواک بلااستفاده انجام داد.

 

 

بعد از این که دور تا دور لبه در نیز تمیز شد، باید آن را روی لبه قوطی قرار داد به طوری که قسمت رنگی آن به سمت پایین باشد. سپس باید با استفاده از یک چکش یا پتک پلاستیکی روی در به آرامی ضربه زد. هنگامی که در در جای خود قرار گرفت، می توان با حرکت های کوچک و ضربه زدن روی درب، آن را در جای خود قرار داد. برای دریافت بهترین نتیجه، باید از ابزاری با سر کوچک استفاده کرد، زیرا نیازی به کوبیدن درب در محل خود نیست و می توان با استفاده از یک ابزار کوچک راحت تر روی درب بسته ضربه زد.

 

 

مرحله نهم:

در این مرحله باید لبه های دیوار را با یک قلم موی زاویه دار 5/2 اینچی رنگ کرد. برای این کار ابتدا باید قلم مو را در قوطی رنگ فرو برده و سپس به لبه قوطی چند ضربه زد تا رنگ اضافی آن از بین برود. سپس، باید با احتیاط حدود دو سانتی متر از لبه دیوار را نقاشی کرد. مجددا باید به این قسمت از دیوار بازگشته و فضای بیشتری از لبه دیوار را نقاشی کرد. برای نتیجه بهتر، توصیه می شود که پس از نقاشی حاشیه های یک دیوار، سایر قسمت های آن را رنگ کرده و سپس سراغ دیوار بعدی رفته و برای نقاشی آن ها از غلطک یا قلم مو استفاده کرد.

اما برای رنگ کردن حاشیه های اطراف در و پنجره و برای داشتن یک نقاشی تمیز و یک دست می توان از چند روش استفاده کرد. به عنوان مثال در روش اول، می توان از نوارهای مخصوص نقاشی برای پوشاندن تمام لبه ها استفاده کرد. استفاده از نوارهای نقاشی باعث می شود کیفیت نهایی و ظرافت کار افزایش یابد و در عین حال سختی های کار را نیز کاهش دهد. نوارهای نقاشی یک اینچی یا 5/2 سانتی متری برای استفاده در این فضاها ساخته شده اند. برای کسب موفقیت در این کار، باید نوار را آهسته و با دقت اطراف لبه های در و یا پنجره چسباند و سپس لبه ها را محکم به سطح فشار داد تا از اتصال آن اطمینان حاصل شود، در غیر این صورت ممکن است هنگام نقاشی رنگ به زیر نوار نفوذ کرده و از زیبایی نهایی کار بکاهد. گوشه هایی را که در کنار هم دو رنگ مختلف دارید کاملاً بچسبانید. اگر سقف رنگ دیگری داشته باشد ، این شامل لبه بالای دیوار است.

 

 

توصیه می شود قبل از این که به نقاشی بقیه دیوار پرداخته شود، ابتدا کل لبه چسب را رنگ کرد و سپس به سراغ قسمت های بزرگ دیوار رفت. در این مرحله نیز باید به آرامی و دقیق کار کرد تا رنگ از قسمت انتهایی نوار نشت و زیر لبه را رنگی نکند. سپس باید حداقل یک شب برای خشک شدن رنگ در حاشیه نوار زمان در نظر گرفت. باید توجه داشت که نباید بلافاصله بعد از رنگ آمیزی، نوار را جدا کرد. با گذشت زمان خاصیت انعطاف پذیری رنگ در امتداد لبه ها کاهش می یابد، و باعث می شود رنگ از نوار راحت تر جدا شود. نکته مهم دیگر این است که نباید زمان زیادی نوار را در لبه ها نگه داشت زیرا در صورتی که رنگ به طور کامل خشک شود، بسیار حساس بوده و ممکن است هنگام جداسازی نوار رنگ آسیب ببیند.

برای جداسازی نوار باید از گوشه ای شروع کرده و با زاویه نود درجه نوار را به آهستگی از سطح جدا کرد. این کار اجازه می دهد تا نوار به راحتی از رنگ جدا شود. اما اگر در مناطقی رنگ و نوار از هم جدا نشدند، می توان از یک تیغ کمک گرفت. این مشکل زمانی به وجود می آید که رنگ در حاشیه نوار ضخامت زیادی داشته باشد بنابراین باید تیغه را عمود بر دیوار قرار داده تا بتوان در کنار نوار یک خط صاف برش داد. اگر پیش بینی می شود که این مشکل در قسمت های زیادی از حاشیه نوار به وجود خواهد آمد، می توان از ابتدا با تیغ در قسمت های برش ایجاد کرده و سپس به روش بالا نوار را جدا کرد.

 

 

در روش دوم می توان از یک قلم موی کوچک و زاویه دار استفاده کرد. در صورتی که هنگام نقاشی حاشیه های در و پنجره از نوارهای نقاشی استفاده نشود باید از قلم مویی کمک گرفت که کاملا قابل کنترل باشد. قلم مو های کوچک یک یا دو اینچی برای این کار کاملا مناسب هستند.

 

 

سپس باید قلم مو را به مقدار کمی از رنگ آغشته کرد، زیرا مقدار رنگ نیز باید قابل کنترل باشد تا به حاشیه های در و پنجره نفوذ نکند. این بدان معنی است که نوک قلم مو باید با رنگ پوشانده شود اما قسمت های پشتی آن باید تمیز باشد. به عبارت دیگر داشتن مقدار محدود رنگ روی قلم مو کمک می کند تا از چکه کردن قطرات رنگ نیز جلوگیری شود.

 

 

سپس باید روی سطحی از دیوار، نقاشی خطوط مستقیم را تمرین کرد. این کار باید دور از لبه های مورد نظر انجام گیرد. پس از چند بار تمرین و تسلط بر شیوه نقاشی خطوط مستقیم، باید به سراغ حاشیه های در و پنجره رفت. اما قبل از آن باید با مسواک یا قلم مو روی خطوط ایجاد شده را مسطح کرد تا برجستگی های رنگ باقی نماند. با این کار اطمینان حاصل می شود که هنگام نقاشی نهایی، خطوط ایجاد شده قابل توجه و دید نیستند.

 

 

حالا برای اجرای رنگ در لبه های در و پنجره باید از حرکت های کوتاه و مکرر استفاده کرد که به تدریج به سمت لبه حرکت می کنند. این کار از گیر افتادن رنگ در حاشیه های مورد نظر جلوگیری می کند. بنابراین باید همان طور که قلم مو در امتداد لبه حرکت می کند، آن را به تدریج به سمت لبه حرکت داد. باید توجه داشت که هنگامی که رنگ روی قلم مو تمام می شود باید آن را از لبه دیوار به عقب منتقل کرد. پس از این که قلم مو مجددا به رنگ آغشته شد، باید رنگ جدید را دقیقا قبل از خاتمه قسمت قبلی شروع کرد تا دو قسمت با هم ترکیب و یک دست شوند.

 

 

با استفاده از قلم مو باید تمام لبه ها را با دقت رنگ کرد تا صاف و بدون برجستگی باشند. قبل از استفاده از غلطک یا قلم مو برای نقاشی سطوح بزرگ دیوار باید هر لبه را با چند سانتی متر رنگ پوشاند، بنابراین هنگام بازگشت به منطقه با غلطک، نیازی به نزدیک شدن به لبه ها نیست. اگر هنگام اجرای رنگ در لبه ها، رنگ به حاشیه پنجره یا در نفوذ کرد، باید بلافاصله آن ها را پاک کرد. برای این کار می توان از یک پارچه مرطوب یا حوله کاغذی که از قبل تهیه کردید استفاده کنید و در حالی که هنوز رنگ مرطوب است، آن را از روی سطح مورد نظر پاک کرد.

 

 

بعد از رنگ آمیزی لبه ها، می توان به راحتی سطوح بزرگ دیوار را رنگ کرد. اگر اطراف لبه های در و پنجره به اندازه کافی عریض رنگ شده باشند، می توان با غلطک یا قلم موی بزرگ از لبه خارج شده و یک دست  رنگ بدون نقص ایجاد کرد.

 

 

مرحله دهم:

در این مرحله باید رنگ مورد نظر را روی تمام سطح دیوار و با استفاده از غلطک یا قلم مو پیاده کرد. این کار به طور کامل در مقالات «راهنمای جامع انتخاب و استفاده از قلم مو نقاشی ساختمان» و «راهنمای جامع استفاده از غلطک رنگ برای نقاشی ساختمان» شرح داده شده است.

 

 

مرحله یازدهم:

سپس باید صبر کرد تا رنگ کاملا خشک شود و پس از آن لایه دوم را اجرا کرد. تقریباً همیشه به حداقل دو لایه رنگ نیاز است تا ظاهر نهایی کار، حرفه ای به نظر برسد. زمان خشک شدن را باید طبق دستور تولیدکنندگان که روی بسته بندی رنگ ذکر می کنند در نظر گرفت. مهم ترین نکته در این مرحله این است که نباید لایه دوم را فقط روی قسمت های خاصی از دیوار پیاده کرد، زیرا نتیجه نهایی نامتوازن و چند رنگ به نظر خواهد رسید. این لایه را نیز مانند لایه اول باید روی کل دیوار پیاده کرد. نکته دیگری که باید به آن توجه داشت این است که اگر لازم است برای خشک شدن رنگ، زمان زیادی مانند یک شبانه روز منتظر ماند، باید قلم مو و یا غلطک را به خوبی شست و یا آن ها را در یک کیسه پلاستیکی قابل باز شدن قرار داد تا رنگ روی موهای آن ها خشک نشود. (برای آکاهی از زمان خشک شدن رنگ های تولیدی شرکت رنگ سازی آیسافام،میتوانید به صفحه محصول مورد نظر در سایت مراجعه کرده و در پایین همان صفحه ویژگی ها و مشخصات مورد نیاز خود را مطالعه کنید)

پس از خشک شدن دیوارها، باید اتاق را تمیز کرد، نوارهای مخصوص نقاشی را با احتیاط جدا کرد و سپس پارچه های روی وسایل را برداشت. در نهایت باید طبق دستورالعمل های ذکر شده در مقالات «راهنمای جامع انتخاب و استفاده از قلم مو نقاشی ساختمان» و «راهنمای جامع استفاده از غلطک رنگ برای نقاشی ساختمان» شسته و برای پروژه های بعدی نگه داشت. در پایان نیز باید همه وسایل را دوباره در اتاق قرار داد.

 

ادامه دارد…